Gündem

bir ticaret biçimi olarak annnelik ve babalık

başlık absürd gelmiştir mutlaka. annelik duygusunun nasıl bir ticarethane haline gelip sadece gelir gider dengesine dönüştüğünü anlatayım.

bana göre annelik ve babalık dünyaya getirdiğin çocuğu ipotekleyip hayatının sonuna kadar bütün kararları da dahil olmak üzere onun adına düşünüp istenilen şekilde karar verdirmek veya buna çalışmak değil, aksine dünyaya gelen çocuğa kendi olabilmesi için elinden gelenin, şartların elverdiği ölçüde ve en mükemmel ortamı sağlamaktır. tabi ki iyinin ve kötünün sonu yok ve ana fikir samimiyetle yapılabileceklerin üzerinden konuşuyorum.

elbette bir çocuk ne emeklerle ne zorluklarla büyütülüyor. bunu kimse yadsıyamaz ama çocuk anne babasına bağımlı hale gelmesi de tamamen hastalıklı bir durum . hatta bundan medet umup annelik veya babalık adı altında kendi isteklerine uygun davranmasını istemek

spoiler!

kimse kusura bakmasın

tamamen çocuğun içine etmektir.
hele çocukluğunda daha hayata hazırlanırken veya güçsüzken çocuğa yaptıklarını çocuğun yüzüne vurup psikolojik olarak çocuğu zorlamak bırakın anneliği veya babalığı tamamen duygu tüccarlığıdır.

-ben sana iki kilo elma verdim sen de bana 3 kilo mandalina ver.
-neden ben öyle olmasını istemiyorum. bana göre öyle olmamalı
-sen 2 kilo elma nasıl yetiştiriliyor, ne zorluklarla toplanıyor biliyor musun? senin de elman olsun anlarsın o elmaların nasıl kızardığını.
- ya hu anne ne alakası var. sen benden 3 mandalina istemek için mi elmaları verdin?
-ama ben senin annenim.
-ben yapmak istemiyorum. benim anladığım annelik böyle bir şey değil.
-ama ben senin annenim.
-benim de çocuklarım var şimdi ben onlara elma veriyorum diye bir şey mi istemem gerekiyor karşılığında ?
-ama ben senin annenim.
-sana olan saygımı, sevgimi ve düygularımı bana karşı kullanman hoşuma gitmiyor. lütfen kullanma anne
-ama ben senin annenim.
-seni senin istediğin şekilde sevmek veya istediğin gibi davranmak zorunda hissetmiyorum. bu seni sevmediğim veya saygı duymadığım anlamına gelmiyor. sadece senin istediğin gibi değil. elimde çilek var. çilek gibi seviyorum seni. mandalina gibi değil.
-ama ben senin annenim. sen beni sevmiyorsun.
- tamam anne seni senin istediğin gibi sevmiyorum. ama çilek gibi seviyorum.
-ama ben senin annenim.

uzar gider.

ticarethanenin sloganıdır ama ben senin annenim- babanım.

bu ticaret değil de nedir?

aslında bu mülkiyet duygusudur. ebeveynler kendileri için çocuk getirirler dünyaya. çocuk üzerinden birbirlerine kopmaz bağlarla bağlanıp toplumun dayattığı eş olma, aile olma vb. görevleri layıkıyla yerine getirmek, sürdürmek için. çocuk üzerinden umut etmek, hayal kurmak, onur duymak için.

insan sahip olduğu bir evi kendi imkanları ölçüsünde kendi zevkiyle dekore eder örneğin, benzer biçimde çocuğunu da kendince ideal bulduğu insan kalıbına sokmak ister. bunu başardığına kanaat getirdiğinde ise meyvesini toplamak ister, her fırsatta bu işin mimarı olduğunun hissettirilmesine ihtiyaç duyar.

herkes kahraman olmak ister içten içe, best off olmak ister, yetmeeeezz best of the best olmak ister. bunun en kolay yolu çocuk yapmaktır. dünyanın en iyi annesi, en iyi babası, kahramanı, kraliçesi, kralı olma ihtimali hemen hemen ceptedir bu şekilde. bu yüzden çok sık duyarız şunu " bu dünyada yaptığım en güzel, en harika en müthiş şey oğlumu, kızımı dünyaya getirmekti " ne oldu sanki, dünyayı mı kurtardı oğlun kızın. hayır, ama varlığını anne- baba olmak üzerinden anlamlandıranlar için kurtuluştur oğullar, kızlar.

eskiler bedavaya çocuk büyütmüş

deneme